Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «جام جم آنلاین»
2024-05-05@06:56:52 GMT

سین مثل سواد

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۹۴۸۸

سین مثل سواد

  سواد مالی 
از آنجا که بشر از ابتدای حیاتش روی زمین همواره با مسائل مالی مشکل داشته، دانشمندان بر این باورند که سواد مالی عمری به پهنای تاریخ دارد. با این تفاوت که در سال‌های ابتدایی، افراد با تجربه خود و به‌مرور و با استفاده از توصیه آشنایان و... به این سواد می‌رسیدند و در نهایت به جایی رسید که با شرکت در کلاس‌های مدرسه و آموزش‌ها، سواد مالی خودشان را افزایش دادند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این‌طور که اسناد نشان می‌دهند، اولین بار «بنجامین فرانکلین» ۳۱ساله در مورد سواد مالی به‌صورت مشخص و واضح صحبت کرده است. به‌عنوان توصیه آخر این قسمت بگذارید بگویم: قطعا پول چرک کف دست است، اما هیچ‌کس با دست‌های تر و تمیز به جایی نرسیده است.

سواد رسانه‌ای
«زمانی که دهکده جهانی تحقیق یابد، لازم است انسان‌ها به سواد جدیدی به نام سواد رسانه‌ای دست یابند. فرهنگ دیگر در چارچوب مرزهای جغرافیایی تعریف نمی‌شود. فرهنگ را هم مردم دنیا می‌سازند.» خدابیامرز «مارشال مک لوهان» حدود ۵۰سال پیش برای اولین‌بار این تعریف را برای سواد رسانه‌ای وهمزمان با افزایش همه‌گیری رسانه‌ها ارائه داد. مارشال هیچ‌وقت فرصت پیدا نکرد که وضعیت رسانه را در این روز‌ها ببیند و بعد بفهمد که دهکده جهانی دارد به یک کوچه بن‌بست تبدیل می‌شود که هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده، همه از آن خبردارند. البته خوشابه‌حال مارشال که ندید با کتاب تفکر و سواد رسانه‌ای چه بلایی سر این سواد و دانش‌آموز‌ان آورده‌اند. 

سواد دیجیتالی
برخلاف بسیاری ازآدم‌های دیگری که دراین صفحه ازآنها یاد کرده‌ایم ومرحوم شده‌اند، پائول گلیسترهنوز زنده است و می‌تواند درمورد تعریف خودش از سواد دیجیتال دفاع کند.دقیقا درهمان زمانی که همه ازسوادی به نام سوادکامپیوتری صحبت می‌کردند؛ پائول گلیستر با زرنگی درسال ۱۹۹۷ از کلمه‌ای تحت عنوان «سواد دیجیتال» یاد کرد وگفت اینها هیج ربطی به کامپیوتر ندارند وهرچیزی که مربوط به اینترنت وموارد مرتبط به آن است، در دسته سواد دیجیتالی قرار می‌گیرد. آنجا بود که پرونده این نوع سواد بسته شد و دیگر هم کسی به‌دنبال تعریف جدیدی از سواد در این حوزه نرفت. 

سواد فرهنگی 
«هیرش» درسال۱۹۸۳سواد عاطفی را به این دلیل تعریف کرد که افراد بدون داشتن دانش‌ یا همان سواد فرهنگی نمی‌توانند مهارت‌های دیگر مانند خواندن، نوشتن و... را بیاموزند. تقریبا می‌توان گفت هیرش بر این باور است که سوادفرهنگی زیر‌شاخه تمام انواع سواد است. وقتی از سواد فرهنگی صحبت می‌کنیم، می‌توانیم به ناهنجاری‌های اجتماعی و رفتار‌های ضد اجتماعی هم افشاره کنیم. عموما آدم‌ها به دلیل نداشتن سواد فرهنگی کافی درگیر ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شوند. همین‌طور باید توجه کنیم که با آموختن یک زبان، ما صرفا سواد خواندن و نوشتن آن زبان و منطقه را کسب می‌کنیم و همچنان با نقص‌ یا بی‌سوادی فرهنگی روبه روهستیم. برای همین است که امروزه تاکید می‌شود درآموزش یک زبان باید بافت فرهنگی مقصد را در نظر بگیریم و رفتارهای هنجار و ناهنجار را به صورت جداگانه بررسی کنیم. 

سواد عاطفی 
واقعیت این‌‌ که چه کسی اولین بار در مورد سواد عاطفی حرف زده است، کمی مورد بحث است؛ اما به نظر می‌رسد‌ برای اولین بار اصطلاح سواد عاطفی توسط «پیتر سالاووی و جان مایر» حدود ۳۰ سال پیش در یک مقاله به کار برده شده است. به طور کلی سواد عاطفی را توانایی در مدیریت کردن احساسات و برقراری روابط عاطفی با افراد اطراف می‌دانند. این نوع ازسواد اهمیت خیلی زیادی دارد. کراش‌زدن‌های نامنظم و مکرر می‌تواند به دلیل پایین بودن سواد عاطفی افراد باشد. عدم کنترل خشم، رفتار‌های تکانشی و حساسیت‌های بالا می‌تواند به علت ضعف در سواد عاطفی باشد. برای همین است که قبل‌تر گفتم در بعضی موارد ممکن است مادربزرگ‌های ما از من و شما خیلی باسوادتر باشند. به طور کلی می‌توان گفت که هوش هیجانی با سواد عاطفی افراد رابطه مستقیمی دارد. 

سواد نژادی- قومیتی 
«فرانس ویندنس»کسی بود که در انگلستان به بررسی خانواده‌های تونژادی می‌پرداخت. این خانم با بررسی‌های خود سعی می‌کرد که الگو‌های زندگی این افراد را کشف کند و در مورد زندگی آنها به یک سری نتایج کلی برسد. همین‌طور فرانس سعی می‌کرد با بررسی این خانواده‌ها تاثیر محیط بر آنها و تاثیر آنها بر محیط را بررسی کند. فرانس هم همچنان زنده است و در تلاش است که این اصطلاح را رواج دهد و در مورد آن بیشتر کار کند. به طور کلی سواد نژادی و قومیتی به عنوان توانایی افراد در پذیرش افراد دیگر از اقوام و نژادهای دیگر و عدم رفتار‌های تبعیض‌گونه و تمسخر این اقوام تعریف می‌شود. خلاصه که اگر جوک‌های قومیتی می‌خوانید، از این جنبه آدم بی‌سواد‌ یا کم‌سوادی هستید. 

سواد سلامتی 
برخلاف آن چیزی که سواد سلامتی به ما القا می‌کند، این مورد هیچ ارتباطی به کادر درمان و حرفه پزشکی ندارد؛ بلکه این مورد به این معناست که شما نشانه‌های خطر را بشناسید، بتوانید مشکلات جسمی و روحی خود را برای متخصص توضیح دهید و خود را در معرض تغذیه صحیح و مناسب قرار دهید. در سواد سلامتی مفهومی تحت عنوان «زبان درد» وجود دارد که به متخصصان کمک می‌کند بهتر بتوانند شما را تحت درمان قرار دهند. برای مثال، خیلی مهم است شما بتوانید بگویید سردرد شما نبض دارد یا تیر می‌کشد. 
راستی! جا دارد بگوییم که کارآگاه‌های نوجوانه تصمیم گرفتند که پدر این سواد را معرفی نکنند تا از شما بخواهند که با ذره‌بین و کلاه کارآگاه گجتی به دنبال این شخص بگردید و درباره‌اش بخوانید. 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: سواد کود مدرسه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۹۴۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجود ۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور

به گزارش «تابناک»، دکتر حسام‌الدین علامه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند. 

وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور  زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.

دیگر خبرها

  • کیهان باز هم از دست مولانا عبدالحمید شاکی شد
  • ۱۱۳۰نفر از استان سمنان به حج اعزام می‌شوند
  • آموزش نمادین رای گیری با صندوق مکانیزه الکترونیکی در سیمرغ
  • حد کم کردن وزن چقدر است؟
  • ارزش واقعی چیزها را به کودکان نشان دهید نه قمیت آنها را ( + راهکارها و پیامدها)
  • وجود ۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور
  • آموزش سواد محیط زیستی به کودکان
  • سرمایه گذاری برای سواد سلامت خبرنگاران، دارایی عظیمی برای جامعه محسوب می‌شود
  • خدمات بهزیستی البرز به افراد دارای اختلال اتیسم
  • ۹۷ درصد مردم چهارمحال و بختیاری با سواد هستند